Blog Ministrantów

 Kielich

Naczynie liturgiczne wykonane ze szlachetnych metali, często bogato zdobione, używane podczas Mszy św. do konsekracji wina. Składa się z czary (wewnątrz pozłacanej lub posrebrzanej) stopki i łączącego je trzonu (noda).

Welon

Chusta do zasłaniania; wyraz czci, przede wszystkim jako welon naramienny używany przez błogosławiącego monstrancją.

Patena głęboka

Naczynie w kształcie miski. Powinna być wykonana, przynajmniej w swym wnętrzu, ze szlachetnego, nie korodującego metalu. Umieszcza się w niej komunikanty oraz hostie.

Cyborium (puszka)

Zdobione naczynie w kształcie kielicha zaopatrzonego w przykrywkę, służące do przechowywania Najświętszego Sakramentu i rozdzielania Go wiernym.

Ampułki

Naczynia do wina i wody. Często oznaczane literami A-aqua-woda i V-vinum-wino. Ustawiane na małej tacce. Podczas przygotowania darów kapłan umieszcza w kielichu wino i kroplę wody. Przyjmuje się, że proporcja wina i wody winna wynieść 3:1.

Lawaterz

Naczynie z wodą służące do dokonywania rytualnych obmyć. Jeżeli nie ma lawaterza można użyć ampułki z wodą.

Ręczniczek

Ręczniczek do wycierania rąk przez kapłana. Pierwsze pranie ręczniczka odbywało się przez kapłana. Wodę z tego prania należało wylać do specjalnej studzienki, która mieściła się w zakrystii. Obecnie już się tego nie praktykuje.

 Komża

Krótka, biała szata o szerokich rękawach. Pierwotnie była używana w chórach, podczas liturgii godzin. Dopiero od XIV w. może być stosowana we wszystkich czynnościach liturgicznych, dla których nie wymaga się alby. Symbolizuje czystość duszy.

Kołnierz/Pelerynka

Jest nakładany na komżę, w kolorze liturgicznym. W niektórych parafiach niezależnie od kolorów liturgicznych jest zielony, fioletowy lub czerwony.

Sutanna ministrancka

Używana już bardzo rzadko w parafiach jest stosowana ważne święta (zazwyczaj na Wielkanoc, ale także na Triduum Paschalne oraz Pasterkę).

Welon

Biała szeroka chusta, nakładana na plecy, używana przez ministrantów do trzymania mitry (infuły) lub pastorału, tak by nie dotykać insygniów gołymi rękami.

Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.

Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.

Ministrant rozwija w sobie życie Boże.

Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.

Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.

Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.

Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.

Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.

Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

 Tak jak każda diecezja dopuszcza różne stroje ministrantów, tak również wyróżnia się różne stopnie posługi ministranckiej. Podstawowymi funkcjami, ustanowionymi przez Dyrektorium Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej są:

Niektóre parafie okres kandydatury dzielą na stopnie aspiranta i kandydata.

W przypadku braku ministrantów o niższym stopniu, lektor bądź ceremoniarz przejmuje ich obowiązki.

Strój liturgiczny

Przepisy liturgiczne nie określają szczegółowo rodzaju stroju ministranta posługującego w kościele. Tradycyjnym strojem, który ma najdłuższą historię jest:

Zdarza się, że w stroju pomija się kołnierz lub rewerendę, występują też takie sytuacje, gdzie kołnierz i rewerenda tworząsutanelę czyli szatę na wzór kapłańskiej sutanny.

Czy wiesz kto to ministrant?

  Ministrant lub minister (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw pozaliturgicznych. Nazwa obejmuje zarówno konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła) jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez chłopców lub młodzież męską. Agenda liturgiczna przewiduje obrzęd błogosławieństwa i przyjęcia kandydata do służby liturgicznej ołtarza.

Króluj nam Chryste!

Serdecznie Witam wszystkich odwiedzających bloga w tym także ministrantów.Na tym blogu znajdziecie dużo ciekawych informacji:Kto to jest ministrant? itp.

Szczęść Boże!